Και η λύρα όρισε τη μοίρα. Και ο γιος στο λόφο έσφιξε έναν ήλιο. Τα μάτια σήκωσαν τους πόντους του χρόνου. Τα λεπτά σπονδύλωσαν τις ράχες. Ο δείκτης πόδια ανέσυρε και στις δικές του λέξεις φύσηξε τον άνεμο. Ο κύκλος τα δάχτυλα του στον αιθέρα βούτηξε. Αεροκτήτες στις κορφές των βουνών σκαλίζουν το χώμα της…
ΠερισσότεραΠοίησηΗ φωνή ανοίγει το στόμα της και ο λόγος φυλλοβολεί την έξαψη του. Τα τάρταρα κλειδωνίζουν την αποκάλυψη της έξωσης του ήχου. Χρώματα παρατάσσονται στους όρους του τονισμού και των άηχων παραγωγικών μεν μορφών της γραφής. Ο ρόλος της λειτουργίας μοιράζεται παντού. Η χορδή, πολυσύχναστη, χαράζει αμνούς. Η πολυφωνία τοξοβολεί τις αναπνοές των εκπνοών. Η…
ΠερισσότεραΠοίησηΣτιγμή στιγμή η διαδοχή ξετυλίγει τους καρπούς της. Η μέρα συντροφεύει το ξεδίπλωμα. Η γραμμή αναδιαρθρώνεται. Η ιστορία της ποικιλομορφεί από φωτώρα σε φωτώρα. Οι ώρες διαστέλλουν και συστέλλουν. Οι τόποι διαδέχονται τους πόρους. Και αυτοί υποδέχονται το βυθό στον ερχομό της θάλασσας. Η κορύφωση της γης αναδύει τη σύσταση της. Η διαστρωμάτωση ήχων διαπλάθει…
ΠερισσότεραΠοίησηΦύσάει ένα δροσερό αεράκι που στεγνώνει γλείφωντας τον ιδρώτα από το σώμα μου. Οι φλέβες διαρθρώνουν τα σημεία απόσταξης τους. αίμα, άμμος, άνεμος. Η αναγνώριση δημιουργεί την πρόσμιξη των στοιχείων. Η δυναμική της κίτρινης μπάλας εξελίσσει τη φυσιοτροπία της επιλογής.
ΠερισσότεραΠοίησηΤο φαεσίμβροτο του ταξιδιού στη ματιά της θάλασσας. Το ταξίδι κρατάει ζωντανες τις γραμμές. Η ίριδα σε κάθε σταγόνα υδροποιεί την ιστορία της και ο ήλιος της πνέει νέες φωνές. Υπέρινες λέξεις χτίζουν τα χέρια των νέων τόπων. Δια του φωτός, η επικοινωνία των χρόνων στάζει ήχους στους χώρους των σωμάτων. Νέονται οι κινήσεις και…
ΠερισσότεραΠοίησηΣτη θάλασσα, η θάλασσα Ο αγέρας διαστέλλει τη νέρινη κόμη. Ο βυθός καθρεφτίζει τη διαστολή μου. Με παρατηρεί. Τα συστατικά μου. Την οριοθέτηση μου μέσα στη δημιουργία. Η εξέλιξη μου στη διάπλαση του κόσμου. Ενατένιση. Και τα μάτια απορροφούν το γίγνεσθαι τόπο εις τόπον. Τα αυτιά ακροάζουν τις συσκέψεις των περιβαλλ-όντων. Στο δέρμα διοχετεύεται το…
ΠερισσότεραΠοίησηΠερπατώντας ο χώρος μεγάλωνε. Το δέρμα ήπιε το νερό της αυγής. Οι λέξεις ιχνοτροπούν με τους τέσσερις ήλιους τους. Η χαρά διασχίζει την επαφή. Παντού, πάντα, έτσι…
ΠερισσότεραΠοίησηΠάνωρθρο το σώμα σου κείται στην αειθαλή ανατολή. Περπατάω και στέκομαι. Οι παλάμες μου στις ρίζες σου. Απειροκέντητη στιγμή, ηλιοέναστρος ουρανός. Φλοξ. Λεπτά ενατενίζουσας αυγής. Το κεφάλι του αεικίνητου χρόνου. Αριθμοί κεντρομόλοι. Φυγόκεντρο φως. Σύρραξη δαχτύλων, ένωση συγκολλήσεων. Α, Β, Γ, …
ΠερισσότεραΠοίησηΑγαπημένε μου πατέρα, ξυπνάω στους ηλιοδάχτυλους παλμούς της γης σου. Είμαι στο σύμπαν σου και σου γράφω αυτό το ποιήμα που είναι για πάντα δικό σου. Η σιωπή των χεριών σου εξαυλώνει τις κινήσεις μου και βλέπω το σύμπαν της γέννησης. Χρόνος άχρονος αρθρώνει τα βήματα των κόσμων μας. Η ματιά σου απέραντη λιακάδα περπατάει…
ΠερισσότεραΠοίησηΔιασχίζω το AΠΕΙΡΟ με τα ρούχα του ανέμου Ο χρόνος, ασύρματος επιστροφής στο πάντα. Διαπερνώ την αφή της διάπλασης εξαυλώνοντας τις α ι σ θ ή σ ε ι ς. Είμαι η νέα Ιθάκη του εαυτού μου.
ΠερισσότεραΠοίηση