Γεύομαι την όσφρηση της οσμής σου. Χύνομαι στο δέρμα της νύχτας. Περπατάω στο χυμό της ματιάς σου. Και τώρα γδύνω την απομάκρυνση καθώς το κρασί απλώνεται στο παλάμες του χαδιού και γλείφω τις αναπνοές των λέξεων σου.
ΠερισσότεραΠοίησηΤα χέρια προσμετρούν τις δονήσεις των γραμμών. Τα χάδια στο στήθος του ορίζοντα ταυτίζονται με τη γέννηση του ανέμου. Εκεί μόνο εκεί, που το νερό λυγίζει τις αποστάσεις της ώθησης και σε βλέπω.
ΠερισσότεραΠοίησηΦύσα με αγέρα, φύσα με την ώρα που το φεγγάρι γυμνώνει τα ηνία της θέλησης μου, την ώρα που οι τρύπες στολίζουν το άγγιγμα της απουσίας ο ήχος συρρίκνωσης θα ιππεύει το κενό. Όλα μια ένεση συναίσθήμοτος που σε ενώνει με το παρόν. Το παρόν του τώρα; του πριν; του μετά; του πάντα; O αγέρας…
ΠερισσότεραΠοίησηΠόσο μου αρέσει να αφουγκράζομαι τις δροσοσταλίδες της βροχής σου. Να νιώθω τον ήχο της φωνής σου που μουσκεύει τη γη μου, τις μορφές των λέξεων σου πίνω. Στην κίνηση της ανάσας του λόγου σου χορεύω και αναδύονται από μέσα μου σύμπαντα, ο βυθός της ψυχής μου εκρύγνειται σε ήλιους γεννημένους αιωνότητα.
ΠερισσότεραΠοίησηΠανιά και η θάλασσα αέναο πέταγμα προς τα νερά της απεραντοσύνης. Παλμός, επιθυμία, κύμα γυρισμού πλέει στο τώρα. Φιλί φωτιάς η ζωή. Βήματα δαχτύλων. Νιώθω τη στιγμή να με χειροτονεί στο χορό της. Ο ήλιος αγγίζει τις ίνες της παρουσίας μου. Κλείνω τα μάτια της ύλης μου και ο άνεμος των φτερών την ανάσα μου…
ΠερισσότεραΠοίησηΤα μάτια Διαστολή Γραμμές ντύνουν το σώμα. Κι έπειτα αφή Χτύπος στη γη Παλμός, ανατολή. Έκρηξη, συστολή Κραδασμός στη σιωπή Κι έπειτα υπεροχή Μη διαφυγή Καταστολή. Οι γραμμές μάτια γίνονται ψάχνουν τη διαφυγή από τον αλαλαγμό της σιωπής.
ΠερισσότεραΠοίησηΦωνή, δεντρο. Ο κύκλος της σελήνης ζωγραφίζει τους ανέμους της σιώπης. Ένα τραγούδι γυμνώνει το συνεχές. Ένας γδούπος κάνει τη στιγμή να φυλλορροεί. Τα πάντα βρέχουν. Η σκια ανοίγει τις πλάτες της. Τα δάχτυλα σχεδιάζουν τις γραμμές της αφής. Η ανάσα αρθρώνει μια αυγή.
ΠερισσότεραΠοίησηΚαι το κορμί περιφέρεται στο δάσος γεννώντας δάχτυλα επιθυμίας. Αγγίζουν το δέρμα των ματιών, κατασπαραγμένα από πόθο αγκαλιάζουν τη σύρραξη ηλίου και σελήνης. Στο άνοιγμα των ποδιών τους οι φλέβες τους αρμέγουν τον ωκεανό. Η βοή τους χλιμιντρίζει. Το γάλα εκρύγνειται.
ΠερισσότεραΠοίησηΔάχτυλα, οι ακτίνες του φωτός Πρόσωπο, φως καλοκαιριού, ματιά που ενώνει τις άνοιξες. Στην παλάμη της σκέψης σου ο ήλιος ορμά. Η στιγμή μας ήχος, ορίζοντας, θάλασσα,σιγή. Το άγγιγμα μας, φίλησε την όχθη. Και οι αναμνήσεις γέννησαν την ένωση στο τώρα. Παρελθόν, παρόν, μέλλον…ένα Χέρι με χέρι αντικριστά και η ανάσα στη δημιουργία κυλά.
ΠερισσότεραΠοίησηΟ ήχος, η κίνηση του, το απροσμέτρητο που δημιουργεί τα χέρια. Και στην ολοκλήρωση της γεύσης γεννιέται ο Αιθέρας.
ΠερισσότεραΠοίηση