Viento Volando

Παραμύθι χωρίς τέλος και αρχή

Σκοτάδι. Ακούγονται οι ήχοι της σιωπής. Τα φώτα των δαχτύλων δίνουν μορφή στους ήχους. Πλάσματα υδρόστολιστα. Ο άνεμος πλάθει τις σκιές τους. Η ζωή βρέχει τις λέξεις και το παραμύθι περπατά.

Ήτανε μια φορα…θα μπορουσε να ειχε ξεκινήσει. Αλλά όχι. Δεν ήτανε μια φορα. Ήτανε πολλες φορές και δεν ήτανε. Γιατί το παραμύθι τούτο αρχή δεν έχει και το τέλος η ιστορία το ορίζει…κι έναν καιρό ο κόσμος φύσηξε στα πέπλα της βροχής και το σώμα πάντρεψε σκιές και ανάμνησεις. Έκρηξη ύμνων και τραγούδια γιορτών κυρίεψαν τις καρδιές. Η φωνή άδειασε τους ήχους της και τα χέρια της γυμνοί ορίζοντες που ενώθηκαν με τις ψυχές των ανθρώπων. Μια γραμμή διέλυσε σε κόκκους τις παλάμες του χόρου ενω ένα κύμα θρυμμάτισε τις γνώμες σε ροδοπέταλα χαδιών.

Η άνοιξη, φύσημα ανατολής στα παιδικά χαμόγελα. Ενας νέος ήλιος αγκαλιάζει την ελπίδα. Πιο πέρα απο το άγγιγμα η αφή χωρίς επαφή. Η ματιά γεμάτη ανάσα, η καρδιά ολο γνώση για το αύριο αφού κάθε βήμα κι ένας στόχος που ανοίγει ορίζοντες.

Τα κλαδιά της σιωπής άνοιξαν τα πανιά για το γύρο του κόσμου, με ενα φιλί σφραγίστηκε το έναυσμα, με ενα γιοφυρι χτίστηκε το αύριο. Στο ουράνιο κατάστρωμα η γη ταξιδευει με στόχο το παν. Ο ήλιος, η βροχή, το χώμα και το ενα που ενώνει τα πάντα στη ματιά της αιωνιότητας.

Write a Reply or Comment

Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν κοινοποιείται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *